سفرنوشت

سفرنامه، راهنمای سفر و ویزای بنگلادش

تور نوروز ۱۴۰۳ مکزیک و کوبا

سفرم به بنگلادش در میانه سفر به چند تا از کشورهای جنوب شرق آسیا انجام شد. سفری که از داکا شروع شد و به مرزهای شمال شرقی بنگلادش و هند رسید. طبیعت زیبا و دست نخورده، زندگی ساده مردم، خونگرمی و مهمان نوازی مردم بنگلادش، این سفر رو به خاطره ای فراموش نشدنی برای من تبدیل کرد.

مختصری از بنگلادش

کشور بنگلادش، کشوری در جنوب شرق آسیا ست که قبلا با عنوان پاکستان شرقی، بخش جدا افتاده ای از کشور پاکستان بوده و برون بوم این کشور محسوب می شده، الان تقریبا ۵۰ سال هست که از پاکستان جدا شده و کشوری مستقل شده. مساحت اون حدود ۹ در صد مساحت ایران و جمعیت اون بیش از ۱۶۰ میلیون نفر است. شهر داکا با داشتن ۱۲ میلیون نفر جمعیت یکی از متراکم ترین شهرهای جهان به شمار میاد. حدود نود درصد مردم مسلمان و ۹ درصد پیرو آئین هندو هستند. شغل اکثر مردم این کشور کشاورزی و دامداری به شیوه کاملا سنتیه و به ندرت از ماشین در کشاورزی استفاده می کنند. در سال ۲۰۱۸ این کشور مقام سومین صادرکننده پوشاک در جهان را بعد از چین و آلمان کسب کرده، با این حال از نظر شاخص های اقتصادی، بیشتر مردم این کشور فقیر محسوب میشن. هند و میانمار همسایه های این کشورند و در جنوب اون خلیج بنگال قرار داره.

طبیعت زیبای کشور بنگلادش در نزدیکی مرز بنگلادش و هند

طبیعت زیبای کشور بنگلادش در نزدیکی مرز بنگلادش و هند

نگاهش به تماشای نیاز آمده بود

نگاهش به تماشای نیاز آمده بود

مسیر حرکت ما در بنگلادش

ویزا

بنگلادش در ایران سفارت داره و می شه با مراجعه به سفارت ویزا دریافت کرد. اصل و کپی پاسپورت، ۲ قطعه عکس، دعوتنامه و فرم پر شده درخواست ویزا، مدارک مورد نیاز برای سفارت بود. روند صدور ویزا در این سفارتخانه کمی کنده و حدود دو هفته ای طول می کشه، البته اگر مثل ما زیاد خوش شانس باشید و دقیقا در همون برهه زمانی مسئول صدور ویزا به وطنش رفته باشه، این مدت زمان ممکنه بیشتر هم بشه! من و همسفرانم، مهسا و فهیمه، پس از چندین بار مراجعه به سفارت، یادآوری زمان پروازمون و صحبت با سفیر بالاخره تونستیم یک روز قبل از سفرمون ویزا دریافت کنیم.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

هزینه ویزای بنگلادش ۲۹ دلاره که بعد از تائید اینکه برای ما ویزا صادر می شه، این مبلغ را از ما دریافت کردند. آدرس سفارت بنگلادش: تهران،یوسف آباد شمالی، خیابان ۶۴ شرقی، کوچه یکم، پلاک ۷ تلفن سفارت: ۸۸۶۰۱۷۸۱

ویزای بنگلادش

ویزای بنگلادش

پرواز رفت و برگشت

فعلا پرواز مستقیمی از ایران به بنگلادش وجود نداره و بهترین گزینه رفتن به کوالالامپور و از اونجا به داکا یا استفاده از ایرلاین های ایرعربیا، امارت، ترکیش و … هست. ما برای مسیر رفت و برگشت کوالالامپور-داکا، هواپیمایی بیمن بنگلادش را انتخاب کردیم که در زمان سفرمون ارزان ترین نرخ رو ارائه می داد. علی رغم نظرات منفی که راجع به این شرکت هواپیمایی از قبل خونده بودم مثل تاخیر زیاد، کثیفی و عمر زیاد هواپیماها، نه تنها پرواز خوبی داشتیم بلکه من از دیدن مهمانداران مهربون و خوش لباسشون به وجد اومدم.

مهمانداران خوش لباس هواپیمایی بیمن بنگلادش

مهمانداران خوش لباس هواپیمایی بیمن بنگلادش

هواپیمای بیمن بنگلادش

هواپیمای بیمن بنگلادش

حمل و نقل درون شهری

وسایل حمل و نقل عمومی در بنگلادش از تنوع خیلی زیادی برخورداره و همه سلیقه ها رو پوشش میده و حتی شما می تونید انتخاب کنید که با وسیله نقلیه مربوط به کدوم قرن جا به جا بشید. اگر خیلی سنتی هستید می تونید کالسکه هایی که با اسب رونده میشن رو انتخاب کنید یا اگر طرفدار محیط زیست هستید می تونید از سه چرخه هایی که بهشون CNG گفته می شه استفاده کنید. یا اگر دوست دارید مدرن باشید می تونید از تاکسی یا تاکسی اینترنتی (اوبر در بنگلادش فعاله) استفاده کنید، البته باید سطح توقع خودتون رو در حد تویوتا کرولا کاهش بدید.

نوع دیگری از وسیله نقیله عمومی ریکشا ست. در بنگلادش ریکشاها را انسان ها می رونند و شغل تعداد زیادی از مردان شهر داکا هم همینه. اوایلش خیلی سخت بود که قبول کنیم از این وسیله استفاده کنیم ولی سعی کردیم خودمون رو با این واقعیت وفق بدیم.

اتوبوس های عمومی، قایق و حتی کامیون هم نوع دیگری از حمل و نقل عمومی در این کشور هستند.

کالسکه، از نظر من روندن اسب ها توی ترافیک وحشتناک داکا و روی آسفالت از ظالمانه ترین روش های جابجایی در این شهر بود.

کالسکه، از نظر من روندن اسب ها توی ترافیک وحشتناک داکا و روی آسفالت از ظالمانه ترین روش های جابجایی در این شهر بود.

CNG، این ماشین ها اولین وسیله نقلیه ای هست که در بنگلادش از سوخت سی ان جی استفاده کرده و به خاطر هم به این اسم معروف شده.

CNG، این ماشین ها اولین وسیله نقلیه ای هست که در بنگلادش از سوخت سی ان جی استفاده کرده و به خاطر هم به این اسم معروف شده.

سه چرخه معروف به ریکشا

سه چرخه معروف به ریکشا

رودخانه بوریگنگا در داکا پایتخت بنگلادش

رودخانه بوریگنگا در داکا پایتخت بنگلادش

به هر حال این هم یک جور وسیله ست

به هر حال این هم یک جور وسیله ست

روز اول، داکا

قصه سفر بنگلادش از زمان ورود به هواپیما در فرودگاه کوالالامپور شروع شد. توی صف کنترل کارت پرواز ایستاده بودیم که یکی از کارمندان شرکت هواپیمایی به سمت ما اومد و ما رو با احترام به اول صف برد، اول فکر کردیم به خاطر خارجی بودنمون با ما اینطور برخورد می کنند و حس خوبی نداشتیم ولی بعد متوجه شدیم که کلا در بنگلادش مرسوم نیست خانم ها توی صف بایستند و حتی اگر بخواهی هم اجازه نمیدن و به زور بهت احترام می ذارند.

حدود ۴ صبح بود که به فرودگاه بین المللی شاه جلال داکا رسیدیم، فرودگاهی کوچک و نه چندان تمیز. برخورد ماموران کنترل پاسپورت کمی عجیب بود. یکی از ماموران گذرنامه در حال چرت زدن با صدای خر و پف بسیار بلند بود و یکی دیگه شون داشت با صدای بلند آواز می خوند، صحنه هایی که فکر نکنم جای دیگه ببینم بعد از حضور ما و دیدن گذرنامه و ویزاهامون، چندین بار شغلمون و نسبت هامون رو پرسیدند و بعد در حالیکه بنظر می رسید بین ادامه چرت زدن و اذیت کردن ما چرت زدن رو ترجیح دادند، مهر ورود رو توی گذرنامه ها مون زدند.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

سالن انتظار فرودگاه بین المللی شاه جلال داکا

سالن انتظار فرودگاه بین المللی شاه جلال داکا

یکی از عجایب این فرودگاه این بود که نرخ تبدیل ارز از چیزی که توی سایت ها قبلا دیده بودیم و بعدا در شهر هم پرسیدیم، بهتر بود و بین صرافی های موجود در فرودگاه رقابت بود که پولمون رو پیش کدوم تبدیل کنیم. بعد از تبدیل پول، از شرکت Grameenphone یک سیم کارت با ۴ گیگ اینترنت با هفت روز اعتبار به قیمت ۴۰۰ تاکا حدود ۴.۵ دلار گرفتیم.

سینه سرخ ابلق پرنده ملی بنگلادشه که عکسش رو روی دو تاکایی می بینید.

سینه سرخ ابلق پرنده ملی بنگلادشه که عکسش رو روی دو تاکایی می بینید.

منتظر موندیم تا صبح بشه و با یک اوبر به آپارتمانی که قبلا رزرو کرده بودیم، رفتیم. در بنگلادش تقریبا چیزی به اسم هاستل وجود نداره اما در داکا برخی از مردم آپارتمان شون رو در وبسایت های رزرو قرار دادند که قیمت منصفانه تری نسبت به هتل ها دارند و ما هم یک اتاق برای سه نفر در یکی از این آپارتمان ها با قیمت ۳۲ دلار رزرو کرده بودیم. آپارتمان در یکی از محله های خوب داکا و خارج از شلوغی مرکز شهر قرار داشت. خوشبختانه میزبان قبول کرده بود که ما صبح زود اتاقمون رو تحویل بگیریم.

خیابان باشوندارا که محل اقامت ما در اون بود.

خیابان باشوندارا که محل اقامت ما در اون بود.

بعد از کمی استراحت به بخش قدیمی شهر داکا رفتیم که به Old Dhaka معروفه. هر چقدر به مرکز نزدیکتر می شدیم ترافیک و سر و صدای بوق ماشین ها هم بیشتر می شد. از طریق سایت کوچ سرفینگ با یکی از دانشجوهای شهر داکا به اسم ریحان آشنا شده بودم، قرار گذاشتیم ابتدا به دانشگاه داکا بریم. اول ساختمان دانشگاه رو که معماری زیبایی داشت، دیدیم و بعد همراه با ریحان به محله های قدیمی شهر رفتیم و در یکی از رستوران های قدیمی بازار، غذای معروف بنگلادش یعنی بریانی رو خوردیم. بریانی مخلوطی از برنج، ادویه های مختلف و گوشت هست، این غذا با گوشت مرغ و گوسفند پخته می شه، که بنظر ما موتون بریانی یا بریانی با گوشت گوسفند خیلی خوشمزه تر بود.

مردم بنگلادش بسیار مهربونند و دوست داشتند که ازشون عکاسی کنم و حتی گاهی خودشون می اومدند و پیشنهاد می دادند که ازشون عکس بگیرم.

ریحان دانشجوی دانشگاه داکا بود

ریحان دانشجوی دانشگاه داکا بود

قصاب های خیلی خوش اخلاق بنگلادشی

قصاب های خیلی خوش اخلاق بنگلادشی

گوشت فروشی در منطقه قدیم شهر داکا

گوشت فروشی در منطقه قدیم شهر داکا

فروشنده بنگلادشی

فروشنده بنگلادشی

نانوایی در منطقه قدیم شهر داکا پایتخت بنگلادش

نانوایی در منطقه قدیم شهر داکا پایتخت بنگلادش

کوچه پس کوچه های منطقه قدیم شهر داکا

کوچه پس کوچه های منطقه قدیم شهر داکا

رستوران، مردم همه با دست غذا می خورند

رستوران، مردم همه با دست غذا می خورند

بعد از نهار به مسجد ستاره رفتیم این مسجد حدود دویست سال قدمت داره و به خاطر اشکال ستاره مانندی که در معماری اون به کار رفته به این اسم نامیده می شه.

از ریحان خواستم به یک زاغه نشین داکا بریم . اون هم محله زاغه نشین کنار ریل راه آهن رو پیشنهاد کرد. به خاطر فقر شدید مالی مردم که اصلا نمی شد اون رو ندید یا ازش چشم پوشی کرد، اول کمی احساس ناامنی می کردیم ولی با برخورد فوق العاده این مردم و خوشرویی اون ها از قضاوتم شرمنده شدم. تصور اینکه مردمی بدون هیچ امکانات و لوازم اولیه در این گوشه از دنیا زندگی می کنند و باز هم شاد هستند و با روی خوش و در نهایت سادگی با ما برخورد می کنند برای من عجیب بود. کمتر شده که در یک زاغه نشین اینقدر احساس امنیت و راحتی بکنم.

مسجد ستاره

مسجد ستاره

قطاری که از وسط شهر عبور می کنه

قطاری که از وسط شهر عبور می کنه

قطارهایی که از داکا عبور می کنند  معمولا همینقدر شلوغ هستند و این پدیده در بنگلادش کاملا عادیه

قطارهایی که از داکا عبور می کنند معمولا همینقدر شلوغ هستند و این پدیده در بنگلادش کاملا عادیه

منتظرند تا قطار رد بشه و مسیر باز بشه

منتظرند تا قطار رد بشه و مسیر باز بشه

زندگی پر از فقر مردم در کنار ریل راه آهن

زندگی پر از فقر مردم در کنار ریل راه آهن

خانم مهربون بنگلادشی

خانم مهربون بنگلادشی

زندگی پر از فقر مردم در کنار ریل راه آهن

زندگی پر از فقر مردم در کنار ریل راه آهن

فروشنده مرغ زنده، در بنگلادش بیشتر نیاز مردم به گوشت مرغ به این شکل تامین می شه

فروشنده مرغ زنده، در بنگلادش بیشتر نیاز مردم به گوشت مرغ به این شکل تامین می شه

کودکانی شاد و شاید هم بی خبر

کودکانی شاد و شاید هم بی خبر

سیه چشمان بنگالی

سیه چشمان بنگالی

در یک نگاه با توجه به حجم بی نظمی این شهر بنظر می رسه حکومت مرکزی هیچ تلاشی برای بهبود زندگی مردم و ایجاد زیرساخت های مناسب نمی کنه و تراکم بالای جمعیت در داکا هم مزید بر علت شده و شلختگی وصف ناپذیری رو در این شهر ایجاد کرده، البته با خروج از داکا و در شهرهای دیگه که تراکم جمعیت کمتره شرایط به مراتب بهتری رو دیدیم ولی باز هم خبری از زیرساخت های خاصی نبود.

بنگلادشی ها مردمانی زحمت کش هستند

بنگلادشی ها مردمانی زحمت کش هستند

منطقه قدیم شهر داکا

منطقه قدیم شهر داکا

ورای نور و ظلمت، از زمین و آسمان فارغ

ورای نور و ظلمت، از زمین و آسمان فارغ

بعد از اون به ترمینال اتوبوس شهر به نام سیدآباد رفتیم و برای فردا ساعت ده و نیم صبح بلیط اتوبوس معمولی بدون تهویه به سمت سیلت خریدیم. اون موقع از سال دمای هوا خوب بود و نیازی به کولر نداشتیم، پس ارزونترین بلیط رو خریدیم.

ترمینال اتوبوس سیدآباد شهر داکا

ترمینال اتوبوس سیدآباد شهر داکا

روز دوم داکا و حرکت به سمت سیلت

فردا صبح یک ساعت زودتر به سمت ایستگاه اتوبوس حرکت کردیم اما ترافیک وحشتناک شهر و ناواردی راننده اوبر باعث شد ساعت یازده برسیم و عجیب اینکه در این شهر بی نظم اتوبوس تقریبا به موقع حرکت کرده بود! اما مسئول دفتر فروش برای تعویض بلیط نه تنها پولی از ما دریافت نکرد که با خوشرویی بلیطمون رو عوض کرد و بالاخره ساعت دوازده راهی سیلت شدیم.

ترمینال اتوبوس شهر داکا

ترمینال اتوبوس شهر داکا

تا مدتی از مسیر منتظر بودم که ترافیک تمام شه و جاده خلوت شروع بشه اما بعد از مدتی ناامید شدم و پذیرفتم که تا مقصد باید صدای بوق راننده بی اعصابمون رو تحمل کنم. جاده های بین شهری خیلی باریکند و آسفالت خوبی هم ندارند، گاهی هم ناامن میشن، مخصوصا وقتی راننده ها تصمیم می گیرند از یک جاده دو بانده و دو طرفه به صورت یک جاده چهار بانده استفاده کنند! صدای بوق ممتد ماشین ها توی جاده هم آدمو رها نمی کنه و برای رفع خستگی به هیچ عنوان نمی شه روی خواب توی اتوبوس حساب باز کرد، بگذریم که من توی اون سر و صدا هم چند دقیقه ای خوابیدم!

با تمام این سر و صداها، زیبایی های مسیر، لباس های رنگی، مزارع سر سبز، رودخانه ها و تالاب های بین راه، زندگی ساده مردم که بدون هیچ امکاناتی در حال برداشت محصول برنج بودند، خیلی به دل می نشست.

بازی فوتبال کنار جاده

بازی فوتبال کنار جاده

وضعیت جاده های بین شهری بنگلادش

وضعیت جاده های بین شهری بنگلادش

استفاده از بامبو در ساختمان سازی توی بنگلادش رواج داره

استفاده از بامبو در ساختمان سازی توی بنگلادش رواج داره

پیوند زمین و آسمان

پیوند زمین و آسمان

لونگی، پارچه ای هست که اکثر مردان بنگلادشی به عنوان پوشش دور کمرشون می بندند.

لونگی، پارچه ای هست که اکثر مردان بنگلادشی به عنوان پوشش دور کمرشون می بندند.

بعد از غروب رسیدیم سیلت و تونستیم یک اتاق در یک هتل فوق العاده تمیز به قیمت ۲۰ دلار برای هر شب بگیریم. یک هتل فوق العاده تمیز و صبحانه عالی.

بعد از گذاشتن وسایلمون، رفتیم تا توی شهر بگردیم. من از قبل برنامه داشتم برای خرید لباس های بنگالی واسه مادرم، وارد مغازه ای شدیم، من یک لباس آماده و همسفرانم پارچه انتخاب کردند. پارچه رو به خیاط دادیم تا برای فردا شب آماده کنه دستمزد خیاط واقعا ناچیز بود و با سه دلار یک دست لباس کامل دوخت.

مغازه پارچه فروشی

مغازه پارچه فروشی

بعد به مقبره شاه جلال رفتیم که البته خانم ها اجازه ورود به خود مقبره را ندارند و یک نمازخونه خیلی کوچک توی حیاط مقبره برای خانم ها در نظر گرفته شده، متاسفانه دیگه اینجا خبری از عزت و احترام به خانم ها نبود. تنهایی داخل محوطه اصلی رفتم. عکس برداری از داخل مجموعه ممنوعه ولی تونستم یواشکی دو تا عکس از فضای داخل بگیرم.

گفته می شه که هفتصد سال پیش شاه جلال تونسته مردم این منطقه رو از دست حاکم وقت نجات بده و به خاطر همین، مردم هم به سمت اون گرایش پیدا کردند و مسلمون شدند. برای همین سیلت به جلال آباد هم معروفه و فرودگاه داکا که اصلی ترین فرودگاه بنگلادش هست هم به اسم ایشون نامگذاری شده.

مقبره شاه جلال در شب

مقبره شاه جلال در شب

قبر حضرت شاه جلال

قبر حضرت شاه جلال

نمازخانه مردانه

نمازخانه مردانه

برای شام هم توی خیابون کنار آستان حضرت شاه جلال، کلی غذاهای خوشمزه و ارزون بنگلادشی رو امتحان کردیم.

مغازه های خیابان منتهی به آستان حضرت شاه جلال

مغازه های خیابان منتهی به آستان حضرت شاه جلال

غذاهای خیابونی خوشمزه، جذاب و ارزون بنگلادشی

غذاهای خیابونی خوشمزه، جذاب و ارزون بنگلادشی

غذاهای خیابونی خوشمزه و ارزون

غذاهای خیابونی خوشمزه و ارزون

خوراکی های خوشمزه و جذاب

خوراکی های خوشمزه و جذاب

روز سوم، بیسناکاندی و جافلونگ

از مکان های دیدنی که در شمال شرقی بنگلادش و نزدیکی سیلت وجود داره، می شه به قایق سواری روی دریاچه لالاخال، دیدن روستای جاینتاپور، جافلونگ، منطقه تپه ای تامابیل، بیسناکاندی و قبایل کاسیا اشاره کرد. این روستاها از نظر مسافت خیلی با هم فاصله ندارند ولی به دلیل وضعیت بد جاده ها و اینکه وسیله حمل و نقل معمول سی ان جی هست، طی کردن این مسافت ها و دیدن تمام این مناطق در یک روز غیر ممکنه، بنابراین ما از بین این مکان ها بیساناکاندی و جافلونگ رو انتخاب کردیم. قبایل کاسیا هم به بیسناکاندی نزدیک هستند و قرار شد، اگر فرصت داشتیم اون ها رو هم ببینیم.

صبح، پس از خوردن یک صبحانه مفصل در هتل به ایستگاه راه آهن رفتیم تا بتونیم قبل از برنامه اون روز، بلیط قطار به سریمنگال رو بخریم که بهمون گفتند تموم شده، اما تونستیم برای یک روز یک سی ان جی کرایه کنیم و با قیمت ۲۰۰۰ تاکا معادل ۲۴ دلار به توافق رسیدیم.

صبحانه هتل: شامل دال، بریانی، چاپاتی(نوعی نان که در هند، پاکستان و بنگلادش معروفه)

صبحانه هتل: شامل دال، بریانی، چاپاتی(نوعی نان که در هند، پاکستان و بنگلادش معروفه)

جاده سیلت به بیسناکاندی

جاده سیلت به بیسناکاندی

همه کارگران شدیدا مشغول کارند

همه کارگران شدیدا مشغول کارند

کشاورزی بدون ماشین

کشاورزی بدون ماشین

بیسناکندی در نزدیکی مرز هند، در شمال شرقی بنگلادش قرار داره و بخاطر استخراج سنگ از رودخونه معروفه. توی مسیر هم یک عالمه صحنه های جذاب دیدیم و چند باری از راننده خواستیم تا توقف کنه. برای رفتن تا لب مرز سی ان جی نمی تونه از رودخونه رد شه، ما از رودخونه با قایق رد شدیم و با قیمت ۳۰۰ تاکا با موتورسوارها به توافق رسیدیم تا ما رو تا لب مرز ببرند.

در اینجا یک آبشار هم وجود داره که تقریبا فصلیه و اونموقع آب زیادی نداشت و به همین خاطر تا نزدیکی آبشار نرفتیم.

ماهیگیران راضی از صید خوب

ماهیگیران راضی از صید خوب

بنگلادش رودخانه ها و تالاب های زیادی داره و ماهیگیری یکی از شغل های رایج مردمه

بنگلادش رودخانه ها و تالاب های زیادی داره و ماهیگیری یکی از شغل های رایج مردمه

عبور از رودخانه

عبور از رودخانه

عبور از رودخانه

عبور از رودخانه

شمال شرقی بنگلادش، کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

شمال شرقی بنگلادش، کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران بنگلادشی در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران بنگلادشی در حال استخراج سنگ از رودخانه

شمال بنگلادش در نزدیکی مرز هندوستان، رشته کوه ها در کشور هند واقع شده ند.

شمال بنگلادش در نزدیکی مرز هندوستان، رشته کوه ها در کشور هند واقع شده ند.

طبیعت زیبای بیسناکاندی

طبیعت زیبای بیسناکاندی

برداشت محصول در منطقه بیسناکاندی

برداشت محصول در منطقه بیسناکاندی

خوراکی های بنگلادشی

خوراکی های بنگلادشی

مردم محلی برای تفریح به کنار رودخانه آمده اند

مردم محلی برای تفریح به کنار رودخانه آمده اند

کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

معدود جاهایی که از ماشین استفاده می کنند، ماشین ها برای نبرد با طبیعت لازمند.

معدود جاهایی که از ماشین استفاده می کنند، ماشین ها برای نبرد با طبیعت لازمند.

حتی خانم ها هم به این کار سخت مشغولند.

حتی خانم ها هم به این کار سخت مشغولند.

کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران بنگالی در حال استخراج سنگ از رودخانه

کارگران بنگالی در حال استخراج سنگ از رودخانه

منطقه زیبای شمال شرق بنگلادش و کارگرانی که در حال استخراج سنگ از رودخانه هستند

منطقه زیبای شمال شرق بنگلادش و کارگرانی که در حال استخراج سنگ از رودخانه هستند

بیسناکاندی،  شمال شرقی بنگلادش

بیسناکاندی، شمال شرقی بنگلادش

منطقه زیبای بیسناکاندی

منطقه زیبای بیسناکاندی

کپلک خان

کپلک خان

روستای جافلونگ هم در نزدیکی بیسناکاندی قرار داره که موقع برگشت فضای روستایی اون رو دیدیم و نزدیک غروب بود که به سمت سیلت حرکت کردیم. حدود ساعت هفت به سیلت و ایستگاه قطار رسیدیم و از راننده مون خواستیم تا به ما کمک کنه که بتونیم بلیط قطار به سریمنگال رو بخریم که بالاخره موفق شدیم بلیط قطار رو برای فردا صبح به قیمت ۹۰ تاکا بخریم.

روستای جافلونگ در شمال بنگلادش

روستای جافلونگ در شمال بنگلادش

کوره های آجری پزی زیادی در مسیرمون دیده می شد

کوره های آجری پزی زیادی در مسیرمون دیده می شد

ساخت و ساز خانوادگی

ساخت و ساز خانوادگی

جنب و جوش برداشت محصول

جنب و جوش برداشت محصول

کودکان بنگلادشی

کودکان بنگلادشی

غروب آفتاب در مسیر برگشت به سیلت

غروب آفتاب در مسیر برگشت به سیلت

روز چهارم، حرکت به سمت سریمنگال

فردا صبح پس از خوردن صبحانه به ایستگاه قطار رفتیم. هیچ تابلو راهنمایی وجود نداشت و به ندرت هم کسی انگلیسی می فهمید بنابراین بلیطمون رو به چند نفر نشون دادیم و اون ها با ایما و اشاره به ما فهموندن که منتظر بمونیم و ان شاالله قطار خواهد آمد. بالاخره با نیم ساعت تاخیر قطار اومد و وارد واگن درجه سه قطار شدیم. می خواستم زندگی واقعی مردم رو ببینم و هیجان سوار شدن به واگن های پر از جمعیتی که توی داکا دیده بودم رو تجربه کنم، برای همین هم بلیط درجه سه خریده بودم. بر خلاف انتظارمون واگن نیمه خالی بود و ما تا مقصدمون سریمنگال که حدود سه ساعتی طول کشید ازدحام جمعیت ندیدیم و خیلی از انتخاب قطار به جای اتوبوس راضی بودیم، هم ایمن تر بود و هم ساکت تر!

توی قطار مدام دستفروش ها در حال رفت و آمد بودن و خوراکی هیجان انگیز می فروختند که خب بهداشتی نبودنشون و حساسیت همسفرها، مانع خرید ما می شد!

فضای داخلی واگن قطارهای بنگلادش

فضای داخلی واگن قطارهای بنگلادش

بادام فروش و ترازوی با مزه ش

بادام فروش و ترازوی با مزه ش

بنگلادشی ها هرچقدر در بهداشت ضعیف عمل می کنند، در چیدمان جبران می کنند.

بنگلادشی ها هرچقدر در بهداشت ضعیف عمل می کنند، در چیدمان جبران می کنند.

تالاب ها و سنبل های آبی در مسیر سیلت به سریمنگال

تالاب ها و سنبل های آبی در مسیر سیلت به سریمنگال

سقف خانه ها، مسیر سیلت به سریمنگال

سقف خانه ها، مسیر سیلت به سریمنگال

شستن و خشک کردن لباس ها، مسیر سیلت به سریمنگال

شستن و خشک کردن لباس ها، مسیر سیلت به سریمنگال

وقتی به سریمنگال رسیدیم یک سی ان جی گرفتیم و به محل اقامتمون که کمی خارج از شهر بود رفتیم راننده وقتی فهمید مقصد ما کدوم اقامتگاهه چند دقیقه ای بین راه توقف کرد و دیدیم یک آقایی به نام بازیشتاش اومد که خودش رو مدیر بازاریابی اون اقامتگاه معرفی کرد و از ما اجازه گرفت تا همراه ما به اقامتگاه بیاد. خیلی خوب و روون انگلیسی صبحت می کرد، ما هم از فرصت استفاده کردیم و آدرس جاهای دیدنی شهر و اطرافش، رستوران خوب و قیمت کرایه سی ان جی برای یک روز رو پرسیدیم.

بعد از استراحت به شهر برگشتیم تا ناهار بخوریم اینجا هم انواع بریانی سرو می شد و ما هم دوباره بریانی خوردیم که اصلا به خوشمزگی بریانی که توی بازار قدیم داکا خورده بودیم، نبود.

بعد به بازار شهر رفتیم که خیلی هیجان انگیز بود، انگار که سوار ماشین زمان شده باشیم و به صدها سال پیش سفر کرده باشیم. بازاری که هر قسمتش مربوط به یک کالایی بود، سبزی، موز، برگ و میوه بیتل که نوعی ماده مخدره، انواع ماهی تازه، ماهی خشک، فلفل و ادویه، مرغ زنده و …

میوه، مخصوصا موز و آناناس توی بنگلادش هم فراوونه و هم ارزون. قیمت یک آناناس بزرگ حدود ۰.۶ دلار بود. مردم این شهر هم بسیار مهربون و مهمون نواز بودن و دوست داشتن باهامون حرف بزنند و حقیقتا قدم زدن توی این بازار لذت بخش بود.

خیلی خوش سلیقه هستند، بازار سنتی سریمنگال بنگلادش

خیلی خوش سلیقه هستند، بازار سنتی سریمنگال بنگلادش

بازار سنتی سریمنگال بنگلادش، برگ درخت بیتل که همراه با میوه اون به صورت مخدر استفاده می شه

بازار سنتی سریمنگال بنگلادش، برگ درخت بیتل که همراه با میوه اون به صورت مخدر استفاده می شه

راسته ماهی فروش ها در بازار سنتی سریمنگال

راسته ماهی فروش ها در بازار سنتی سریمنگال

خوشه های موز

خوشه های موز

انواع ماهی خشک، بازار سنتی سریمنگال بنگلادش

انواع ماهی خشک، بازار سنتی سریمنگال بنگلادش

برای امتحان کردن دسر و نوشیدنی های بنگلادشی به یک رستوران رفتیم و یکی از نوشیدنی های این کشور به اسم برهانی و یک دسر به نام فالوده سفارش دادیم. فالوده هیچ شباهتی به فالوده خودمون نداشت، و رشته هایی که در این دسر بود، بیشتر شبیه ماکارونی بود. برهانی مزه دوغ غلیظی که توش یک عالمه فلفل ریخته باشن، داشت و بنظرم هر دو برای فقط یک بار امتحان کردن خوب بودند.

فالوده بنگلادشی

فالوده بنگلادشی

برای خریدن بستنی، آب و صبحانه فردا به یک مغازه رفتیم که صاحب مغازه وقتی فهمید ایرانی هستیم شروع کرد به فارسی صحبت کردن، خیلی هم خوب صحبت می کرد. متوجه شدیم که قبلا در قطر کار می کرده و اونجا با ایرانی ها خیلی مراوده داشته و فارسی رو خوب یاد گرفته.

شب با اتوبوس های محلی به محل اقامتون که بین سیلت و مولوی بازار قرار داشت رفتیم و به بازیشتاش پیام دادیم و خواستیم تا برای فردا صبح یک سی ان جی با قیمت ۱۷۰۰ تاکا برامون هماهنگ کنه.

روز پنجم، سریمنگال، روستای مانی پوری، مزارع چای و یک تالاب زیبا

صبح راس ساعت مقرر، سی ان جی جلوی اقامتگاه بود. اول به روستایی نزدیک شهر رفتیم، با دیدن خوک ها توی این روستا تعجب کردم که متوجه شدم مردم این روستا مسیحی هستند. فضای این روستا هم در گذشته جا مونده و حتی مردم، آب مورد نیازشون رو باتلمبه از چاه بر می دارند.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

زندگی مردم روستایی نزدیک به سریمانگال

زندگی مردم روستایی نزدیک به سریمانگال

فصل زایمان خوک ها و بزها بود

فصل زایمان خوک ها و بزها بود

بعد از اون چند تا مزرعه چای یا tea garden رو دیدیم. کارگرها که اکثرشون هم خانم ها بودند مشغول برداشت برگ های تازه چای بودند. پس از جمع آوری برگ ها اون رو وزن می کردند و تحویل کارفرما می دادند. اینجا اولین باری بود که می دیدم مردم دوست ندارند ازشون عکاسی کنیم ولی تعداد کمی از اون ها هم این اجازه رو به ما دادند.

مزرعه چای و درختانی که سایه بان بوته های چای شدند.

مزرعه چای و درختانی که سایه بان بوته های چای شدند.

اکثر نیروی کار در این مزارع، خانم های بنگلادشی هستند

اکثر نیروی کار در این مزارع، خانم های بنگلادشی هستند

مزرعه چای در سریمنگال بنگلادش

مزرعه چای در سریمنگال بنگلادش

مزرعه چای و کارگرانی که مشغول وزن کردن دست رنج خودشون هستند.

مزرعه چای و کارگرانی که مشغول وزن کردن دست رنج خودشون هستند.

مزرعه چای

مزرعه چای

مزارع زیبای چای

مزارع زیبای چای

مزارع زیبای چای و خانم استثنائا خوش اخلاق

مزارع زیبای چای و خانم استثنائا خوش اخلاق

زنان بنگلادشی در حال جمع کردن هیزم

زنان بنگلادشی در حال جمع کردن هیزم

چای هفت رنگ، نوشیدنی مخصوص منطقه شمال شرقی بنگلادش

چای هفت رنگ، نوشیدنی مخصوص منطقه شمال شرقی بنگلادش

یک دریاچه در نزدیکی سریمنگال وجود داره به اسم دریاچه لوتوس یا نیلوفر آبی که اطرافش رو مزارع چای پوشونده و فضای آرام و زیبایی داره. نیم ساعتی رو هم کنار این دریاچه سپری کردیم.

ظهر توی یک رستوران شلوغ و خوب نهار خوردیم. این بار دال سفارش دادم که یکی دیگه از غذاهای بنگلادشه و عجیبه که گوشت نداره، بنظرم سلیقه مردم بنگلادش هم مثل ایرانی هاست و تقریبا بیشتر غذاهای رستوران ها گوشت دارند، برخلاف غذاهای خیابونی که بدون گوشت هستند.

گل های نیلوفر آبی

گل های نیلوفر آبی

دریاچه لوتوس و مزارع چای

دریاچه لوتوس و مزارع چای

بزها و اگرت ساحلی در کنار مزارع چای

بزها و اگرت ساحلی در کنار مزارع چای

بعد به روستای مانی پوری Manipuri رفتیم. این روستا به خاطر صنایع دستی و پارچه های دستبافش معروفه اما برای ما بچه های شیطونش بیشتر جذاب بودند. از اول ورودمون به روستا سراغمون اومدن و ما باهاشون به مدرسه شون رفتیم. رفتن ما به مدرسه همانا و انفجار مدرسه همان.

دستگاه پارچه بافی سنتی

دستگاه پارچه بافی سنتی

بچه های بازیگوش روستا

بچه های بازیگوش روستا

کلاس درسی که منفجر شد

کلاس درسی که منفجر شد

مدرسه روستای مانی پوری در بنگلادش

مدرسه روستای مانی پوری در بنگلادش

راننده سی ان جی که یه جورایی راهنمای ما هم شده بود، ما رو به Rubber garden برد. در این مزرعه درخت Hevea کاشته شده. پوست درخت رو خراش میدن تا ماده لاستیک مانندی از تنه درخت ترشح کنه و خانم هایی که توی این باغ کار می کنند هر روز به این درخت ها سر می زنند و این لاستیک طبیعی رو جمع آوری می کنند.

درخت هیویآ که پوستش خراشیده‌ شده و ماده سفید رنگ هم لاستیک طبیعی هست

درخت هیویآ که پوستش خراشیده‌ شده و ماده سفید رنگ هم لاستیک طبیعی هست

باغ درختان هیویآ در بنگلادش

باغ درختان هیویآ در بنگلادش

باغ درختان هیویآ در دو سمت جاده

باغ درختان هیویآ در دو سمت جاده

بعد به تالاب Hail haborرفتیم البته در فرصت کمی که داشتیم فقط قسمتی از این تالاب رو دیدیم. در گوشه ای از این تالاب ماهیگیران با تورهای خاصشون در حال صیادی بودند، سطح تالاب هم پر از سنبل آبی بود و پرنده های زیادی مثل، حواصیل هندی، اگرت ساحلی، عقاب ماهیگیر، سار آسیایی و تعداد خیلی زیادی بوجانگا هم دیدیم. تا غروب خورشید در کنار این تالاب زیبا موندیم و غروب خورشید رو در حالی تماشا کردیم که آسمان و زمین به هم دوخته شده بود و هیچ سازه دست بشری این اتصال رو قطع نمی کرد.

ماهیگیران تالاب

ماهیگیران تالاب

تورهای ماهیگیری خاص

تورهای ماهیگیری خاص

ماهی های بیچاره

ماهی های بیچاره

تالاب پوشیده از سنبل های آبی

تالاب پوشیده از سنبل های آبی

سنبل آبی

سنبل آبی

عقاب های ماهی گیر

عقاب های ماهی گیر

حواصیل های هندی

حواصیل های هندی

بوجانگا، پرنده ای که به وفور در بنگلادش دیده می شه

بوجانگا، پرنده ای که به وفور در بنگلادش دیده می شه

طبیعت زیبای تالاب

طبیعت زیبای تالاب

غروب آفتاب در کنار تالاب هیل هابور

غروب آفتاب در کنار تالاب هیل هابور

وقتی همه جاهای دیدنی رو دیدیم به ایستگاه قطار رفتیم و برای فردا به مقصد داکا بلیط قطار گرفتیم. بلیط از سریمنگال به داکا تمام شده بود و مسئول فروش به ما پیشنهاد کرد بلیط سیلت به داکا رو بخریم که قیمتش کمی بیشتر یعنی ۲۶۵ تاکا بود. کلا بلیط های قطار یکی دو روز قبل تموم میشن و باید از قبل تهیه کرد.

بعد از خرید بلیط دوباره به بازار برگشتیم، از بس فضای این بازار و برخورد خوب مردم رو دوست داشتیم. اگر خسته نبودیم شاید می شد ساعت ها توی این بازار قدم زد و با تک تک این مردم با زبان ایما و اشاره گفت و گو کرد.

موز فروشی، بازار سنتی سریمنگال

موز فروشی، بازار سنتی سریمنگال

فروشنده های خوشروی بازار سنتی سریمنگال بنگلادش

فروشنده های خوشروی بازار سنتی سریمنگال بنگلادش

روز ششم، برگشت به داکا

فردا صبح راهی ایستگاه قطار شدیم. تا یکی دو ایستگاه، قطار صندلی خالی داشت ولی هر چقدر به داکا نزدیک تر می شدیم مدام مسافرهای جدید سوار می شدند و وقتی به داکا رسیدیم تقریبا هیچ جای خالی حتی برای ایستادن هم نبود و می شد حدس زد که روی سقف قطار هم آدم ایستاده و تصویری که روز اول از قطارهای بنگلادش دیده بودم توی ذهنم مجسم می شد. ایستگاه قطار که نزدیک فرودگاه بود، به سختی از قطار پیاده شدیم و با سی ان جی به سمت محل اقامتون رفتیم.

برای اقامتمون همون آپارتمان قبلی رو این بار مستقیما از خود صاحبخونه رزرو کردیم و کمی هم چونه زدیم و برای دو شب ۴۰ دلار پرداخت کردیم.

حدود چهار عصر شده بود و خیلی گرسنه بودیم توی گوگل آدرس چند تا رستوران اطراف رو پیدا کردیم و تقریبا به همه شون سر زدیم، منو و تمیزی رستوران رو بررسی کردیم و بالاخره یک رستوران رو انتخاب کردیم و انصافا که چه غذای خوشمزه ای هم خوردیم.

مرغ تندوری (غذایی که در مالزی و هند هم متداوله)

مرغ تندوری (غذایی که در مالزی و هند هم متداوله)

یک مرکز خرید بزرگ به اسم جامونا روبروی رستوران بود که رفتیم داخلش. قیمت ها و ظاهر مشتری های این مرکز خرید در مقایسه با مردهایی که بیرون این پاساژ در حال راندن ریکشا بودند، خبر از اختلاف طبقاتی خیلی شدید در این کشور می داد.

مرکز خرید جامونا در محله باشوندارا

مرکز خرید جامونا در محله باشوندارا

مرکز خرید جامونا در پایتخت بنگلادش، اینجا هم مثل هند مرسومه مشتری روی صندلی بشینه

مرکز خرید جامونا در پایتخت بنگلادش، اینجا هم مثل هند مرسومه مشتری روی صندلی بشینه

روز هفتم، داکا و گذر از رودخانه بوریگانگا

روز بعد با ریحان، هماهنگ کردیم تا بتونیم دوباره ببینیمش و باهاش گپ بزنیم و هم اینکه جاهای دیگه ای از شهر رو نشونمون بده. قرار شد ظهر برای نهار یک جایی نزدیک به رستورانی که مد نظر ریحان بود همدیگه رو ببنیم و ما هم تا قبل از اون به یک بخش دیگه از شهر که به new market یا بازار جدید معروفه رفتیم در این قسمت شهر هم خبری از پاساژ و مغازه های شیک نبود و بیشتر حال و هوای سنتی داشت.

موقع اذان همه توی خیابون به صف ایستاده بودند و مشغول نماز روز جمعه شدند و اونقدر جمعیت توی خیابون و پیاده روها زیاد بود که راه رفتن سخت شده بود.

پارچه فروشی در بازار جدید داکا

پارچه فروشی در بازار جدید داکا

مسجدی در نزدیکی بازار جدید داکا پایتخت بنگلادش

مسجدی در نزدیکی بازار جدید داکا پایتخت بنگلادش

نمازخواندن مردم در خیابان بلافاصله بعد از اذان

نمازخواندن مردم در خیابان بلافاصله بعد از اذان

منطقه بازار جدید داکا

منطقه بازار جدید داکا

منطقه بازار جدید داکا

منطقه بازار جدید داکا

منطقه بازار جدید داکا

منطقه بازار جدید داکا

به محل قرارمون با ریحان رفتیم و اون ما رو به یک رستوران خیلی بزرگ برد، با این حال همه میزها پر بود ولی خیلی زود تونستیم یک میز خالی پیدا کنیم و دوباره یکی از بریانی های خوشمزه این شهر رو بخوریم.

نهار رو که خوردیم با ریحان به منطقه گلستان رفتیم تا بتونم برای آلبومم پول نو بگیرم. بعد از اون به رودخونه شهر رفتیم و با قیمت ۱۷۰ تاکا یک قایق گرفتیم تا با اون گشتی روی رودخونه بوریگنگا بزنیم و به سمت دیگه شهر بریم. روی رودخانه تعداد زیادی کشتی های باربری بزرگ دیده می شد، همینطور قایق های کوچکی که مردم رو بین مسیرهای مختلف جا به جا می کردند. از سیاهی آب رودخانه و بوی بدی که داشت، مشخص بود وضعیت سلامت رودخانه هم مثل خیابون های شهر تعریف چندانی نداره.

با قایق به قسمتی رفتیم که موزه بزرگ و معروف شهر به نام آسان منزیل قرار داره، ورودی این موزه ۵۰۰ داکا هست که ما از دیدنش صرف نظر کردیم. کمی میوه خریدیم و توی ترافیک وحشتناک به سمت خونه برگشتیم.

صرافی کنار خیابان در منطقه گلستان

صرافی کنار خیابان در منطقه گلستان

در هر بی نظمی، نظمی هست! رودخانه بوریگنگا در شهر داکا پایتخت بنگلادش

در هر بی نظمی، نظمی هست! رودخانه بوریگنگا در شهر داکا پایتخت بنگلادش

رودخانه بوریگنگا از وسط شهر داکا می گذره و محل گذر کشتی های بزرگ و کوچک زیادیه

رودخانه بوریگنگا از وسط شهر داکا می گذره و محل گذر کشتی های بزرگ و کوچک زیادیه

مرد قایقران، رودخانه بوریگنگا

مرد قایقران، رودخانه بوریگنگا

روز هشتم و خداحافظی با بنگلادش

فردا صبح وسایلمون رو جمع و جور کردیم، اتاقمون رو تحویل دادیم ولی وسایلمون رو همونجا گذاشتیم تا بعد از ناهار برگردیم و وسایلمون رو برداریم. دوباره به همون رستوران دیروز رفتیم و این بار میزهایی رو انتخاب کردیم که می تونستیم روی زمین بشینیم. دوتا غذای جدید سفارش دادیم که هر دو خیلی خوشمزه بودند ولی من غذای روز قبل رو بیشتر دوست داشتم. به طور کلی به نظر من غذای بنگلادشی بد نداریم، یا خوبند یا عالی.

غذاهای روز آخر در پایتخت بنگلادش

غذاهای روز آخر در پایتخت بنگلادش

به آپارتمان برگشتیم، وسایلمون رو برداشتیم و با سی ان جی راهی فرودگاه شدیم. راننده سی ان جی وقتی فهمید ایرانی هستیم خوشحال شد و گفت که ایران رو خیلی دوست داره، من هم به عنوان یادگاری یک پانصد تومانی بهش هدیه دادم.

با پرواز بیمن بنگلادش و تقریبا با نیم ساعت تاخیر، به سمت کوالالامپور پرواز کردیم و آخرین بریانی این سفر رو توی هواپیما خوردیم. یک موتون بریانی خوشمزه همراه با ترشی انبه. مهماندار خوش اخلاق هواپیما وقتی دید از ترشی انبه خوشمون اومده، رفت شیشه ترشی رو آورد و گفت با خودتون ببرید! البته هر کدوم از ما سفرمون ادامه داشت و نمی تونستیم بار اضافه با خودمون حمل کنیم و متاسفانه شیشه ترشی انبه رو بهشون بر گردوندیم.

هزینه های سفر بنگلادش

به نظرم کشور بنگلادش کشور خیلی ارزونی هست و بیشترین هزینه سفر ما مربوط میشه به اقامت به دلیل نبودن هاستل در این کشور و همینطور حمل و نقل، چون وسیله حمل و نقل عمومی مناسبی وجود نداشت و بیشتر جاها مجبور به کرایه ماشین دربست می شدیم.

  • ویزای بنگلادش: ۲۹ دلار
  • پرواز کوالالامپور-داکا ۲۴۰ دلار
  • سیم کارت ۴۰۰ تاکا
  • هزینه حمل و نقل درون شهری ۲۰۰۰ تاکا
  • هزینه اتوبوس و قطار ۸۵۰ تاکا
  • هزینه کرایه سی ان جی و موتور ۲۰۰۰ تاکا
  • خوراکی غذا و نوشیدنی ۳۰۰۰ تاکا
  • دوبار خشکشویی لباس ها ۶۰۰ تاکا
  • اقامت ۵۰۰۰ تاکا
  • خرید لباس و سوغاتی ۲۳۰۰ تاکا

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

مجموع هزینه های یک نفر ۱۶۳۰۰ تاکا معادل ۱۹۰ دلار + ۲۴۰ دلار بلیط پرواز + ۲۹ دلار ویزا

تاریخ سفر: آذر ۱۳۹۸

احمد خانی

احمد خانی عاشق سفر و دیدن سرزمین های متفاوت

برای اطلاع از سفرنامه و ویزای کشور جدید، به روز رسانی مطالب قبلی و اطلاع از برنامه‌ سفرهای گروهی و تور عضو خبرنامه سفرنوشت بشوید

۵۱دیدگاه

دیدگاه را وارد کنید
نام خود را وارد کنید
  • - گزینه های دیدگاه، نام و ایمیل حتما باید وارد شوند.
  • - ایمیل شما هیچگاه منتشر نخواهد شد. فقط برای اطلاع شما از پاسخ به دیدگاهتان استفاده می شود.
س
سید ابراهیم موسوی نژاد
۲ ماه قبل

سلام دوست عزیز.احمد آقای سفر دوست.
من مرتب سفر نامه هاتون رو مطالعه می کنم.خیلی خیلی جالبه.سوالی داشتم در خصوص جمع آوری آلبوم اسکناس‌. شما در هر سفر اسکناس های اون کشور رو جمع می کنید؟با تشکر

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
حدود ۲ ماه قبل

سلام و سپاس دوست عزیز
بله در هر سفر سعی میکنم اسکناس های نو و تا نخورده اون کشور را جمع آوری کنم.

پاسخ
پاسخ
f
fatima
۳ ماه قبل

سلام ممنون از اطلاعات خوبی که به اشتراک گذاشتید و خیلی هم جالب نوشتید . آیا از بنگلادش به کشورهای دیگه مثل تایلند مالزی سنگاپور با کشتی میشه سفر کرد

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
۳ ماه قبل

سلام دوست عزیز
کشتی مسافربری فکر نکنم باشه

پاسخ
پاسخ
ع
علیرضا
۴ ماه قبل

سلام احمد آقای عزیز....بنده یک کارمندم که پول سفر ندارم و دلم را به خواندن سفرنامه های زیبای شما خوش میکنم ...بسیار عالی...از سیبری و مناطق آسیای مرکزی و مغولستان هم بنویسید...در پناه خدا موفق باشید

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
۴ ماه قبل

سلام دوست عزیز
سپاس از لطفتون. سیبری و مغولستان را نرفتم ولی آسیای مرکزی امیدوارم به زودی بنویسم.

پاسخ
پاسخ
ک
کامران
۹ ماه قبل

درود سپاسگزارم برای این سفرنامه چون بسیار لذت بخش بود و همینطور آگاهی بخش،همیشه شاد و سلامت باشین

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
۹ ماه قبل

سلام و سپاس دوست عزیز، خوشحالم براتون آگاهی بخش بوده

پاسخ
پاسخ
ف
فراز
۱۲ ماه قبل

درباره مساحت بنگلادش میشه گفت که هم اندازه با خراسان جنوبی هست ولی به دلیل تفاوت های زیاد جغرافیایی جمعیت بنگلادش بیشتر از ۲۰۰ برابر خراسان جنوبی هست 😊

پاسخ
پاسخ
ح
حمیدرضا غریب وند
بیشتر از ۱ سال قبل

سلام جناب خانی
من الان توی بخش آی سی یو بیمارستانی در اهواز کنار پدرم که دیروز عمل شده نشستم.دیروز به صورت اتفاقی سایت شما رو دیدم. خودم هم آدم عشق سفر و عکاسی و در یک کلمه یادگیری هستم.
سفرنامه بنگلادش شما و تونس خانم جنتی رو خوندم و لذت بردم.
سایت شما رو به چند تایی دیگه از دوستان و پسردانشجوم معرفی کردم.امیدوارم همواره سلامت و موفق باشید
درود برشما

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
حدود ۱ سال قبل

سلام دوست عزیز
ممنون از لطفتون. امیدوارم پدرتون هر چه زودتر خوب بشند و به خانه برگردند.

پاسخ
پاسخ
ط
طاهر
بیشتر از ۱ سال قبل

اسم اون ماده سفیدرنگ و لاستیکی کائوچو هست.

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۱ سال قبل

سلام دوست عزیز
ممنونم

پاسخ
پاسخ
ا
امین
بیشتر از ۱ سال قبل

سلام ووقت شما بخیر
واقعا از مطالعه مطالب شما لذت میبرم و لحظاتی از همه مشکلات و تلخی حال این ایام دور میشم .
بزارید یه اعتراف کنم من واقعا بهتون غبطه میخورم (حسودی نه ها غبطه 😂😂😂)که خوش به حالتون که جهانگردی انجام میدید و من هیچوقت نتونستم حتی داخل کشور خودمون یه سفر واقعی برم
در هر حال موفق باشید و همیشه بهترین ها برای شما اتفاق بیفته .دوستون دارم

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۱ سال قبل

سلام امین جان
امیدوارم به زودی با سفرهای داخلی شروع کنید و لذت ببرید.

پاسخ
پاسخ
ح
حسان خواندکار
بیشتر از ۱ سال قبل

سلام. وقت شما بخیر. من از کشور بنگلادش. درود بر شما و برای تعریف کردن کشورمون از شما سپاسگذارم. همونطور که شما نوشتید مردم بنلادش مهربون هستند من هم میگم که مردم ایران مهربونترین مردم در جهانند. امیدوارم که مردم ایران برای مسافرت به بنگلادش میروند.

سلامت باشید برادر عزیزم.

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۱ سال قبل

سلام دوست عزیز
امیدوارم باز هم به کشور مهمان نواز شما سفر کنم.

پاسخ
پاسخ
ف
فاطمه
بیشتر از ۱ سال قبل

چقدر عکسا خوب بودن، خیلی ممنونم از به اشتراک گذاری سفرنامه تون🌻🌻🌻💐💐💐

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۱ سال قبل

سپاس از لطفتون

پاسخ
پاسخ
م
میلاد
بیشتر از ۱ سال قبل

سلام وقت بخیر سفرنامه خوب نوشته شده عکس های خوبی گرفتید
به مناطق مختلف سفر کردید
هزینه های سفر را خوب مشخص کردید

پاسخ
پاسخ
ا
امیر علی
بیشتر از ۲ سال قبل

سلام. سفرنامه تون خوب بود. میخواستم ببینم شما از چه طریقی دعوت نامه رو از بنگلادش گرفتید؟ ممنون

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۲ سال قبل

سلام
ممنونم امیر عزیز
یک دوست برامون دعوتنامه فرستاد

پاسخ
پاسخ
م
مسعود
بیشتر از ۲ سال قبل

درود مجدد به شما عزیز دل
احمد جان برای دریافت دعوت نامه از یک بنگلادشی جهت ویزا . باید چه مراحلی رو طی کرد و شهروند بنگالی چه باید بکنه؟ آیا فرم خاصی رو باید پر کنه و به تایید اداره ای یا مرکزی توی بنگلادش باید برسونه ؟ دعوتنامه به شکل فیزیکی باید برام ارسال بشه یا میشه ایمیل کرد/. لطفا در این مورد توضیح کامل میدی .

سپاسگزارم

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۲ سال قبل

سلام مسعود جان
فرمت خاصی نداره. باید دعوتنامه رو به همراه مدرک شناسایی خودش به سفارت بنگلادش در ایران ایمیل کنه

پاسخ
پاسخ
م
مسعود
بیشتر از ۲ سال قبل

درود بر احمد عزیز
مثل همیشه سفرنامه ات کامل و عالی.
واقعا لذت بردم
یه سوال داشتم احمد جان
اسم اپلیکیشنی که برای نشان دادن مسیر سفرت استفاده می کنی که از هر شهری به شهر دیگه وسیله سفر ( اتوبوس ، هواشیما و...) نشون میده چیه ؟

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۲ سال قبل

سلام و سپاس مسعود جان
این اپلیکیشن نیست، کدنویسی شده.

پاسخ
پاسخ
ح
حسین
بیشتر از ۲ سال قبل

درود احمد جان.مثل همیشه بسیار عاااالی، با اینکه صد در صد مطمئن هستم که مردم بنگلادش اکثرا واقعا مهربونن، هم طبق تجربه خودم که تو آلمان و کشورهای دیگه باهاشون برخورد داشتم هم سفرنامه زیبای شما، ولی جالبه یه بار یه جا از یه گردشگر آمریکایی خوندم که نوشته بود من هر کشوری که رفتم بازم سعی میکنم به اونجا سفر کنم ولی دیگه هیچ وقت از دوباره به بنگلادش سفر نمیکنم!!! نمیدونم چه تجربه‌ بدی اونجا داشت که اینو نوشته بود!توضیح بیشتری هم نداده بود. جالبه یه بارم تو فیسبوک با یه خانم دکتر ایرانی تو داکا آشنا شدم. با خانوادش سالها ساکن بنگلادش بودن و اونجا یه کلینیک داشت. و راضی هم بود.

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
بیشتر از ۲ سال قبل

سلام حسین جان
ممنون از لطفت. تجربه من که خیلی خوب بود، امیدوارم شما هم بری و تجربه خوبی داشته باشی.

پاسخ
پاسخ
م
محمد
حدود ۳ سال قبل

آقای خانی . سلام .1- بفرمایید آیا بلیط رفت و برگشت شما با بیمن به داکا 240$ شد و 2-آیا دلاری در ایران خریدید یا رزرو کردید.3-.بعد هزینه بلیط تهران به کوالالامپور را ذکر نکردید . 4- اگر هاستل در داکا سرچ کنید . گزینه های زیادی نشون می ده ممنون میشم از پاسخ شما

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
حدود ۳ سال قبل

سلام دوست عزیز
بله بلیط رفت و برگشت 240 دلار شد. شما میتونید با ویزا کارت مستقیم از خود ایرلاین بخرید یا از وبسایت های ایرانی یا حتی آژانس های مسافرتی ایرانی. برای این پرواز فرق چندانی نمیکنه.
کوالالامپور یک مرکز بود برای دیدن کشورهای اطراف و نزدیکش و فقط مخصوص بنگلادش به مالزی نرفتیم. بلیط رفت و برگشت تهران کوالا در زمان سفر بین 4 تا 5 میلیون تومان متغیر بود.
آموزش هاستل در وبسایت رو مطالعه کنید. اقامتگاهی که اتاق اشتراکی داشته باشه و بشه بهش گفت هاستل در حال حاضر هم در داکا وجود نداره. احتمال اینکه در آینده هاستل دار بشه هست :)

پاسخ
پاسخ
ح
حسین
حدود ۳ سال قبل

سلام، عاااالی، میشه لطفا بگید دعوتنامه بنگلادش رو چطور میشه برای ویزا گرفت؟ حتما باید دعوتنامه شخصی باشه؟

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
حدود ۳ سال قبل

سلام حسین جان
بله دعوتنامه الزامیه. از شخص یا شرکت

پاسخ
پاسخ
ح
حسین
حدود ۳ سال قبل

ممنون احمد جان. خب اگه نتونیم شخص یا شرکتی برای دعوتنامه پیدا کنیم یعنی نمیشه ویزاشو گرفت؟! راهی نداره؟اگه بیشتر راهنمایی کنی ممنون میشم.

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
حدود ۳ سال قبل

متاسفانه سفارت بنگلادش توی ایران دعوتنامه میخواد

پاسخ
پاسخ
ل
لیلا اشتری
حدود ۳ سال قبل

سلام من عاشق بنگلادشم البته از طریق نت دوستان خیلی زیادی تو داکا و خلنا دارم امیدوارم منم بتونم به بنگلادش سفر کنم

پاسخ
پاسخ
a
aref
حدود ۳ سال قبل

سلام, با لذت خوندم
من مغازه پوشاک در ایران دارم و می خوام با مراکز عمده فروشی پوشاک بنگلادش آشنا بشم. مرکز خرید جامونا در کنارش مراکز دیگه هم هست؟

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
حدود ۳ سال قبل

سلام
باید به بنگلادش سفر کنید

پاسخ
پاسخ
ت
تیرژ کردستانی
حدود ۳ سال قبل

اونجا کواچ سورفینگ چطوربود نمیشد روش حساب کرد ؟

پاسخ
پاسخ
ahmad
احمد مدیر سایت
حدود ۳ سال قبل

سلام
چرا میشه

پاسخ
پاسخ
ادامه...