سفرنامه استرالیا؛ راک همپتون، ایمو پارک و نوازش یک کوالا

از محل پارک ماشین در نزدیک سان شاین کوست حدود ۵۰۰ کیلومتر تقریبا بدون توقف و به سمت شمال رانندگی کردیم. از کنار جزیره فریزر (Fraser Island) هم عبور کردیم. جزیره فریزر بزرگترین جزیره شنی دنیاست و بدلیل ساحل های زیبا، پوشش گیاهی بسیار متنوع و ده ها دریاچه آب شیرین معروفه. طول جزیره هم ۱۲۰ کیلومتر هست که از این نظر با جزیره قشم برابره. جزیره فریزر اول توی برنامه بود ولی بعد فهمیدم فقط با ماشین آفرود ۴WD میشه رفت اونجا و یا تورهای گرون قیمت رو خریداری کرد.

هرچه به سمت شمال می رفتیم هوا گرمتر میشد و سرمای ملبورن و جاده اقیانوسی جای خودش رو به گرمای سوزان نیمروز داده بود. هدف این بود که ساعت سه بعد از ظهر به مركز نگهدارى حيوانات شهر راك هَمپتون (Rockhampton) برسيم. اينجا ساعت سه به حيوانات غذا ميدند و تلاش كردم غذا خوردن كوالا از نزديك رو از دست ندهم. خوشبختانه موفق شدم ۵ دقیقه مونده به سه بعد از ظهر، توی پارکینگ مرکز نگهداری-باغ وحش راک همپتون باشم. اونجا حیوانات زیادی از قبیل کانگرو، شتر مرغ، کروکدیل و شامپانزه نگهداری میشد ولی برای من فقط کوالا مهم بود.

دو تا کوالای دوست داشتنی داشتند و ساعت سه و نیم نوبت غذا دادن اون ها بود. كوالا فقط برگ هاى جوان اكاليپتوس رو ميخوره. مسوول تغذيه لطف كرد و بهم اجازه داد كوالا رو نوازش كنم، تجربه اى دوست داشتنى كه هيچوقت يادم نميره. كوالاها فقط در قسمت هاى شرقى و جنوب شرقى استراليا هستند. مانند كانگروها كيسه دارند و چند ماه اول بچه شون اونجا نگهدارى ميشه. بيست ساعت در روز ميخوابند و هميشه روى درخت هستند و عمرشون دوازده تا هجده سال هست.

بعد از باغ وحش حرکت کردیم به سمت ایمو پارک (Emu park) که یک شهر کوچک ساحلی هست. کنار ساحل شاممون که یک مرغ پخته شده بود خوردیم و همونجا کنار طوطی ها خوابیدیم. روز یازدهم سفر ۶۵۰ کیلومتر رانندگی کردیم.

روز دوازدهم ساعت پنج صبح بيدار شدم تا طلوع آفتاب در ساحل ايمو پارك رو ببينم. در ساحل و پارک اطرافش قدم زدم تا خورشید قدری بالاتر بیاد. بعد از اون هم با اينكه باد سردي ميومد اولين شنا رو در اقيانوس آرام استراليا تجربه كردم.

ساعت هشت صبح شده بود و هسمفر همچنان خواب بود. من هم به سمت شمال و مقصد بعدى حركت كردم. فکر کنم رانندگی صبحگاهی در حالی که رابین خواب بود از این روز شروع شد. روش خوبی بود که هم اون برای خوابیدن به میزان دلخواهش اذیت نشه و هم در وقتمون صرفه جویی کنیم چون زمانمون محدود بود.

بين راه توى يك پارك براى سرخ كردن ماهى و پختن برنج توقف دو ساعته اى داشتيم. خوشبختانه اجاق برقی یا همون باربیکیو خیلی داغ بود و موفق شدم برنج خوبی بپزم.

مقصدمون شهر ایرلی بیچ بود ولی اون روز بهش نمی رسیدیم. شب شده بود كه به يك شبه جزيره و پارك ملى به اسم هيلزبورو (Hillsborough) رسيديم.

هيچ جاى مجانى براى پارك و خواب نبود و مجبور شديم به روستای بال بی (Ball Bay) که در اون نزدیکی بود، بریم. هیچ سوپرمارکتی برای خرید مواد غذایی باز نبود و تنها رستورانی که اون اطراف پیدا کردیم پیتزای تنوری داشت که همش رو پیش فروش کرده بود! نودل خوردیم و خوابیدیم.

روز دوازدهم در مجموع ۴۲۵ کیلومتر رانندگی کردیم.

تاریخ سفر: پاییز ۱۳۹۵

مطلب بعدی

سفرنامه استرالیا؛ ایرلی بیچ و جزایر وایت ساندی

مطلب قبلی

سفرنامه استرالیا؛ گولد کوست و بریزبن