سفرنامه چین؛ شهر یانگ شو و کوه های کله قندی مانندش

شهر یاگ شو

در فاصله ۸۰ کیلومتری شهر پر جمعیت گویی لین شهر کوچک یانگ شو (Yangshuo) که بیشتر شبیه روستاست قرار گرفته. از ترافیک توی یانگ شو خبری نیست، هوای بسیار تمیزی داره و منظره شهر غیرقابل توصیفه. رودخانه لی از وسط شهر رد میشه و کوه های آهکی سبزپوش کله قندی شکل شهر رو محاصره کردن. درآمد اصلی شهر از توریسته و تعداد بیشماری هتل و مسافرخانه توی شهر و اطرافش آماده پذیرایی از توریست ها هستند. بهترین تفریح توی یانگشو کرایه دوچرخه و گشت و گذار توی روستاهای اطراف و ساحل رودخانه لی هست. البته به شرطی که بارون نیاد!

از گوئی لین به یانگ شو رو میشه با قایق و کشتی بروی رودخانه لی طی کرد. مسیر آبی حداقل ۵ ساعت طول میکشه و قیمتش از ۳۰۰ یوان شروع میشه. انتخاب من مسیر ۹۰ دقیقه ای زمینی با اتوبوس و هزینه ۲۵ یوان بود. برای انتخاب محل اسکان دو تا گزینه وجود داره، حاشیه آروم شهر و یا مرکز شهر پر از توریست یانگ شو. در این مورد هم با توجه به زمان محدودم مرکز شهر رو انتخاب کردم. وادا هاستل که خاطره خوبی ازش توی گویی لین داشتم توی یانگ شو هم شعبه داشت و کیفیت خدماتش به همون خوبی بود. برای یک تخت توی اتاق ۴ نفره ۳۵ یوان پرداخت کردم.

داخل خود شهر یک کوه نسبتا بلند هست که به تپه آنتن تلویزیون معروفه. بهترین مکان برای دیدن غروب خورشید رفتن بالای این تپه هست. پیاده روی تا بالای این کوه ۴۰ دقیقه طول میکشه و نگهبان آنتن برای ورود به اونجا ۱۰ یوان پول زور میگیره. از دیدنی های دیگه داخل شهر پارک مردم (Peoples Park) هست که میشه زندگی مردم عادی شامل ورق بازی، رقص، تئاتر، جادوگری و … رو مشاهده کرد. خیابان غربی (West street) هم از ساعت ۶ عصر به بعد پر مشیه از توریست های چینی خوشحال و انواع شیرینی جات و غذاهای خوشمزه. به هیچ عنوان خیابان غربی رو از دست ندید. متاسفانه روز دوم اقامتم در یانگ شو بارانی بود و نتونستم تپه ماه در فاصله کمی از شهر رو ببینم.

شهر شینگ پینگ

برایان یک جوان ۲۰ ساله آمریکایی بود که تختش کنار تخت من تو هاستل یانگشو بود. صبح روز اول که بیدار شدم اولین سوالم این بود: امروز برنامت چیه؟ یک اسکناس بیست یوانی از جیبش درآورد و گفت امروز میخوام برم این منظره ای که پشت این اسکناسه رو پیداش کنم. چی از این بهتر که حداقل برای یکروز همسفر داشته باشم. اول باید میرفتیم به شهر شینگ پینگ (Xingping). از پذیرش هاستل اطلاعات گرفتیم و پیاده راه افتادیم به سمت ترمینال اتوبوسرانی یانگ شو. با یک بلیط ۱۰ یوانی سوار مینی بوسی شدیم که ۱ ساعت بعدش و پس از کلی سوار و پیاده کردن مسافر توی راه ما رو رسوند به شینگ پیانگ. بعد از کلی بحث در مورد اینکه چه دوچرخه ای کرایه کنیم یک دوچرخه دو نفره بامزه به قیمت ۳۰ یوان برای یک روز کرایه کردیم. دوچرخه های دو نفره توی جاده صاف خیلی خوبه ولی امان از وقتی که سربالایی باشه! پیدا کردن محلی که از روی اون پشت اسکناس بیست یوانی رو نقاشی کرده بودند زیاد سخت نبود. کافی بود تصویر روی اسکناس رو نشون بدیم و مردم محلی هم با اشاره دست راهنمایی می کردند. اونقدر عکس گرفتم که هزینه باقیمانده سفر رو تامین کنه!

آب رودخانه لی معمولا تمیزه ولی این موقع از سال بدلیل بارندگی زیاد گل آلود بود. مسیرمون رو از کنار رودخانه و از میان کوه های کله قندی، باغ های پرتغال و سیب و هلو و مزارع سبزی ادامه دادیم تا جایی که جاده تمام شد. کنار آب نشسته بودیم و لذت میبردیم تا زمانیکه با یک موج رودخانه لی آب یک لنگه از دمپایی برایان رو با خودش برد و چون دیگه نمیتونست رکاب بزنه مجبور شدیم یک توک توک (نوعی تاکسی سه چرخ) کرایه کنیم برای رسوندن خودمون و دوچرخه به شهر.

برایان هر نیم ساعت سیگار می کشید و هر دفعه با اعتراض بیشتر من که هم برای سلامتیت مضره هم دودش منو آزار میده مواجه می شد. برایان به من می گفت تو بیشتر از پدرم سختگیری می کنی و منو دَدی صدا می کرد، منم بهش می گفتم کید. تحمل کمی دود سیگار ارزش همراهی با یک همسفر خندون و بامزه رو داشت.

تاریخ سفر: بهار ۱۳۹۵

مطلب بعدی

سفرنامه چین؛ شانگری لا بهشت گمشده تبّتی در استان یونان

مطلب قبلی

سفرنامه چین؛ شهر گویی لین و رودخانه لی